Tekenfilm over heilige Jozefmaria

Een nieuwe tekenfilm van Italiaans-Noord-Koreaanse makelij over de moeilijke jeugdjaren van de heilige Jozefmaria wordt in het najaar op Italiaanse televisie uitgezonden.

Rome – Ook heiligen waren eens kinderen. Zonder twijfel. Het komt zelden voor dat een tekenfilm wordt geproduceerd, die kinderen en jongeren iets vertelt over de jeugdjaren van een mens die de Kerk slechts kortgeleden verhief tot de eer van de altaren.

De tekenfilm

De film duurt ruim 60 minuten. In de herfst van 2008 wordt de film uitgezonden op de Italiaanse televisie (RAI 1 of Canale 5) en op zenders in andere landen. Aanleiding is het 80ste jubileum van de stichting van het Opus Dei op 2 oktober 1928, want de genoemde heilige is Jozefmaria Escrivá. De tekenfilm werd door het Italiaanse Mondo TV gemaakt in Noord-Korea, het draaiboek is geschreven door Francesco Arlanch.

Het verhaal

Al van jongs af aan is Jozefmaria een “gewone” heilige. Door leeftijdsgenootjes werd hij gepest vanwege het zakelijke fiasco van het bedrijf van zijn vader, het raakt hem diep. Tegenslagen binnen het gezin en op school moet hij overwinnen, in het bijzonder het overlijden van zijn drie jongere zusjes. Jozefmaria is echter ook een “buitengewone” heilige. Op tweejarige leeftijd is hij ernstig ziek, de arts geeft hem al op, maar door het gebed van zijn moeder tot de Onze Lieve Vrouw van Torreciudad wordt hij “gered”. “Mijn zoon,” zegt zijn moeder hem in de tekenfilm, “Maria heeft voor jou voor iets groots op de wereld gelaten, want je was meer dood dan levend.” Vrijwillig geeft de vijftienjarige Escrivá zijn wens om architect te worden op om priester te worden. Tegelijkertijd verwacht de moeder een andere zoon, die haar tot op hoge leeftijd tot steun zal zijn. Jozefmaria bereidt zich intussen voor op zijn priesterwijding.

Het leven van de jonge ezel

Het is verrassend dat niet alleen de jonge Escrivá de hoofdrolspeler is van de film, maar ook zijn familie. Tussen vader en moeder, tussen ouders en kinderen is sprake van een hartelijke verhouding. Bijzonder goed gelukt is de rol van vader José en zus Carmen. “In dit Spaanse gezin in het eerste deel van de twintigste eeuw is wellicht het meest indrukwekkende hun bescheiden, maar steeds van hoop en vertrouwen doordrongen atmosfeer, aldus Pippo Corigliano, woordvoerder van het Opus Dei in Italië.

In hun eenvoudige dagelijkse leven verkrijgt alles een waarde en betekenis, zelfs de “gewone” levensomstandigheden. In de tekenfilm ziet men als “alter ego” van de jonge Jozefmaria ook zijn vertrouwde vriend, een “burrito”, een schurftige en eigenwijze jonge ezel. Alle dagen van zijn leven is de kleine ezel zijn reisgezel. Wat slechts weinigen weten: De stichter van het Opus Dei heeft een regelrechte “theologie van de kleine ezel” ontworpen: zonder te klagen, draait hij onvermoeibaar zijn rondjes rond het waterrad. En dankzij zijn standvastige werk heeft iedereen te eten. De heilige beschouwt zichzelf binnen zijn vriendenkring zelfs als “burro”, als ezel. “Wij moeten – met de kracht van de liefde – de zo aardse, alledaagse arbeid veranderen in een werk van God, dat tot in de hemel reikt.”

M. Antonietta Calabrò // Corriere della Sera Online, 7 juni 2008