Hij maakte van de gelegenheid gebruik om een bezoek te brengen aan club Narval, een centrum voor jongeren in Sint-Pieters-Woluwe, waarvan de christelijke vorming toevertrouwd is aan het Opus Dei en dat zich voorbereidt om weldra zijn vijftigste verjaardag te vieren.
Sinds 25 maart 2023 trekt Henri d’Anselme met zijn rugzak doorheen heel Frankrijk, te voet of al liftend, om de 180 kathedralen van het land te bezoeken (er resteren er hem nog een dertigtal). “Ik kreeg het idee voor deze reis rond de kathedralen in het middelbaar, toen ik 14 of 15 jaar oud was. Aanvankelijk was het voor mij een avontuur, eerder een excuus om in Frankrijk rond te reizen. Toen ik aan mijn hogere studies begon, op 15 april 2019, heb ik de Notre-Dame in Parijs zien branden. Dat heeft mij diep getroffen: een week eerder had ik de Doornenkroon van de Heer vereerd in de kathedraal.”
Tijdens deze pelgrimstocht, zag Henri op 8 juni van datzelfde jaar in Annecy een man kinderen verwonden met een mes. Hij vertelt: “Ik had drie mogelijkheden: filmen, vluchten of handelen. Zonder goed te weten waarom ben ik tussengekomen. Dat duurde vijf minuten die mij eindeloos leken. Omdat ik aansluitend onmiddellijk mijn verklaring moest afleggen op het politiebureau, zonder te hebben gegeten, kreeg een hypoglykemie (te lage bloedsuikerspiegel)…”.
De beelden van de manier waarop Henri zich succesvol verweerde tegen het gemanipuleer van de aanvaller deden de ronde in Frankrijk, en zelfs in de wereld. “Toen ik thuiskwam, stond mijn telefoon niet stil: alle televisiekanalen wilden een contract met mij tekenen. Ik was werkloos en ik zocht een job. Mijn telefoonnummer stond op LinkedIn: men heeft mij dus makkelijk herkend. Ik had al in de communicatie gewerkt en ik heb dus getekend bij Canal+ om documentaires over kathedralen te maken.”
Zijn daad heeft hem de Légion d’Honneur opgeleverd en heeft Henri geholpen om de kernboodschap van zijn pelgrimstocht door te geven, die overeenstemt met die van de kathedraalbouwers: mensen die zich engageerden om over meerdere generaties “gratis schoonheid” voor de komende eeuwen te bouwen (terwijl men vandaag de neiging heeft om functioneel, snel en goedkoop te bouwen). De kathedralen zijn “als een brug tussen de hemel en de aarde. Daarom hebben kathedralen een torenspits. Dit geschenk moeten we aannemen en dus beter leren kennen om het beter te beminnen.”
De kathedraalbouwers hebben een werk gerealiseerd dat in de tijd verankerd is voor ons, voor de ziel, voor God. Zij brengen ons een boodschap, in een tijdperk waar de tendens is “naar het nuttige, dat het schone vervangt, naar de efficiëntie die de plaats inneemt van het goede, naar het winstgevende dat belangrijker wordt dan de waarheid”. “De Notre-Dame herbouwen is onszelf herbouwen, onze ziel herbouwen. De Notre-Dame zal heel mooi zijn.” Een boodschap die perspectieven opent voor de jongeren, en voor allen…